မောင်ရေ...
အုံးစက်ရာထက် မိန်းမောမူးခိုက်
တီတာချိုမြ လေညင်းသွဲ့လို့
ပွင့်လွာပန်းချပ် ဖွဲဖွဲလှုပ်မျှ
ရွရွကြွေလို့ မြေမှာခသို့
သံသာနှောတဲ့ ဖွဖွခေါ်သံ
နားမှာသဲ့သဲ့ ကြားရခိုက်ဝယ်
အိမ်သူသက်ထား ချစ်ဇနီးက
လာလဲှ့ ထလှဲ့ တွန်းထူ လှုပ်နိုး
အနမ်းမိုးကြဲ လွှမ်းမိုးဆဲမှာ
တစ်မိုးသောက်လို့ တစ်လင်းသစ်ကာ
နိုးထရသည် နံနက်ခင်း။
မောင်ရေ...
မွေ့မွေ့ညင်သာ ရစ်ကာနှောင်သိမ်း
ပွေ့ယူချီလှဲ့ ထွေးပွေ့လှည့်လို့
ဆောင့်ဆောင့်ခြေပြင်း ငြူစူနူတ်ခမ်း
ကမ်းလင့်လက်နဲ့ မျှော်ကာစောင့်ငှဲ့
ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ် ပခုံထက်ဝယ်
ဟီလေးခိုစီး တွဲကာနားမှ
နွေးထွေးလုံခြုံ စက်ပျော်တတ်၏
စကားလည်းဆို ချော့မြူတတ်သည်
ကြောက်အားနွဲ့ပို သူ့လိပ်ပြာအား
မှီနားမှေးမှိတ် တိုးတိတ်ဆိုညည်း
တေးသိပ်ရသည် နေ့လယ်ခင်း။
မောင်ရေ...
ကြည်နူးမဆုံး တပြုံးပြုံးနှင့်
ပြန်လာရာလမ်း ဝေးတစ်ဆုံးသို့
ဝမ်းသာအယ်လှဲ မျှော်ကာစောင့်ကြည့်
မောင့်ခြေသံကြား ကိုယ်ထင်ပြမှ
အလွမ်းလည်းပြေ နေစိမ့်ပျော်သည်
တို့ဖူးဖြူကို ဟင်းရည်လုပ်လို့
တူယှဉ်နှစ်ကိုယ် လက်ချင်းဆုံကာ
နှစ်တစ် ခေါ်တဲ့ နှစ်ယောက်တစ်ပွဲ
ချိုမြိန်ဆိမ့်ဆိမ့် နွဲတဲ့ညစာ
ဆီမီးဖယောင် မငြိမ်းသရွေ့
တူယှဉ်တွဲမယ့် ညနေခင်း။
အနန္တမေတ္တာဖြင့်
ဘကောင်း
No comments:
Post a Comment